Ενα κείμενο για την έμφυλη βία, μαθητών της Β' λυκείου του ΓΕΛ Μαυροθάλασσας

Εσύ το πίστευες;

<< Ανατριχίλα προκαλεί το τραγικό γεγονός, που κλόνισε το Δικηγορικό Σύλλογο

Θεσσαλονίκης όταν ο 40χρονος δικηγόρος και οικογενειάρχης προσπάθησε αυτήν την φορά

αποτυχημένα να δολοφονήσει την σύζυγό του μπροστά στα μάτια του ενός χρονών παιδί

του.Η κακοποιητική συμπεριφορά του δεν κατευνάστηκε ακόμη και μετά από δύο

φόνους.Ακολουθεί η συνέντευξη της μετα βίας ζωντανής συζύγου του,που θα μιλήσει ανοιχτά

για τα δεινά που της προκαλούσε ο “άνθρωπος που θα την προστάτευε” >>

Αυτός ήταν ο άντρας μου, ή καλύτερα…ο πρώην άντρας μου.Ο γάμος μου με τον Χάρη

φαινόταν ιδανικός, μέχρι που ο πραγματικός Χάρης βγήκε στην επιφάνεια. Δεν μπορούσα να

το παραδεχτώ ή μάλλον δεν ήθελα να δω την αλήθεια,φοβόμουν,ντρεπόμουν,ίσως να το

έκανα για για τα μάτια του κόσμου,ίσως για το παιδί μου…ήταν και αυτό στην μέση,

χρειαζόταν τον μπαμπά του,όπως και εγώ έναν άντρα στο πλευρό μου.Με βίαζε,με

χτυπούσε,με έφτυνε,με κλώτσαγε,αλλά για αυτόν δεν υπήρχε τίποτα παραπάνω από τον

ανδρισμό και την αλαζονεία του, που στο τέλος τον έκαναν ένα τέρας.Αλλά φρόντιζε να το

κρύβει καλά,όπως έκρυβα και εγώ την αλήθεια και το πραγματικό του πρόσωπο.

Ήταν ο τέλειος γάμος,ήμασταν το τέλειο ζευγάρι….για τον κόσμο τουλάχιστον, αλλά μόλις

έκλεινε η πόρτα ξεκινούσε ο δικός μου εφιάλτης.Ήταν στην μέση βλέπετε το κοινωνικό του

προφίλ,η εργασία του και πάνω από όλα ήταν πιστός στις <<ηθικές αξίες>> της οικογένειάς

του.Όταν ξεκίνησαν οι πρώτες εντάσεις,είπα ότι ζευγάρι είμαστε είναι λογικό να υπάρχουν

κάποιοι καυγάδες, αλλά τα πράγματα άρχισαν να γίνονται χειρότερα.Με τον καιρό

όμως,κατάλαβε ότι τον φοβόμουν και οτι δεν θα μιλήσω σε κανένα.Έτσι συνεχίστηκαν οι

ξυλοδαρμοί, τα χαστούκια…,με αποκαλούσε άχρηστη και χίλια δυο άλλα,μια μέρα με

απείλησε και με μαχαίρι. Ήθελα να εξαφανιστώ και να μην τον ξαναδώ ποτέ,αλλα δεν ήταν

τόσο εύκολο όσο νόμιζα, γιατί είχα μείνει έγκυος στο παιδί μας.Η αποκάλυψη της

εγκυμοσύνης μου ήταν κάτι που σταμάτησε, στην πραγματικότητα εμποδισε για λίγο την

βίαιη συμπεριφορά του αλλά δεν άργησε να την ξαναρχίσει.Έβαζα κάθε μέρα make-up,ρούχα

με μακριά μανίκια καθώς προσπαθούσα να κρύψω τα σημάδια και τις μελανιές από τους

μαθητές και τους συναδέλφους μου.

Δεν υπήρξα το μοναδικό θύμα του.Πριν απο τον δικό μας γάμο είχε κάνει άλλους δύο, οι

γυναίκες άγνωστες αλλά ταυτόχρονα τόσο γνωστές μου.Η μοίρα ήταν αυτή που μας ένωσε

αλλά το τέλος μας ήταν διαφορετικό και αυτό γιατί <<έσπασα την σιωπή>> μου. Αυτές

δολοφονήθηκαν από τον ίδιο άντρα που και εγώ αγάπησα,έκανα παιδί μαζί του και ήλπιζα σε

μια ευτυχισμένη ζωή.Βλέπετε ήξερε καλά να κρύβει τα εγκλήματά του, οι δύο φόνοι των δύο

γυναικών αποκαλύφθηκαν τώρα, μετά από την δική μου καταγγελία και η αστυνομία

συνέδεσε τα δύο αυτά γεγονότα.Δεν μπορούσα να καταλάβω πως ένας άνθρωπος μπορεί να

προκαλέσει τόσο μεγάλο πόνο και δυστυχία.΄΄Ειναι…δεν μπορώ να το καταλάβω..γιατί;Με

συγχωρείτε δεν μπορώ ακόμη να το διαχειριστώ.Δεν μπορώ να πιστέψω οτι γλίτωσα από τον

θάνατο.Το χειρότερο ήταν μια μέρα όταν γύρισε από την δουλειά,μέσα στα νεύρα και επειδή

δεν είχα ετοιμάσει ακόμη το φαγητό, άρχισε να με χτυπάει με την ζώνη του μπροστά στο

παιδί μας. Εγώ έπεσα κάτω,το παιδί άρχισε να κλαίει και τότε ήταν που το χτύπησε για πρώτη

φορά.Αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που άντεξα.Είπα τέλος,αυτό ήταν δεν τον αντέχω

άλλο.Προσπάθησα να αντισταθώ,να τον σπρωξω μακριά από το παιδί,αλλά αυτός έκανε σαν

δαιμονισμένος,δεν σταματούσε.Την επόμενη μέρα μόλις έφυγε για την δουλειά του μάζεψα τα

πράγματα μου ,και του παιδιού μου και πήγα στην καλύτερή μου φίλη,το στήριγμά μου.

Η φίλη μου σοκαρίστηκε δεν περίμενε κάτι τέτοιο από τον Χάρη.Οι μώλωπες,τα σημάδια

και η εξάντλησή μου από αυτή την κατάσταση, ήταν διακριτές.Απόρησε πως και δεν της το

είχα πει νωρίτερα,να της πω τι περνούσα αλλά ήμουν δειλή μέχρι που με έφτασε στα όριά

μου.Όταν πήγα στην φίλη μου δεν είχα σκεφτεί να τον καταδώσω στην αστυνομία,ήμουν

τόσο συγχησμένη που το μόνο που ήθελα ήταν να νιώσω ασφάλεια και ηρεμία ,εγώ και το

παιδί μου.Δεν με ένοιαζε αν ηταν για λίγο απλά τώρα το χρειαζόμουν περισσότερο,πριν αποφασίσω για το αύριο.Μα φυσικά δεν άργησε η στιγμή που ο Χάρης κατάλαβε ότι τα είχα

μαζέψει όλα και είχα ήδη φύγει.Τότε ήταν που με έψαχνε παντού, έκανε σαν λυσσασμένος ,το

τηλεφωνο δεν σταματούσε να χτυπαει, ώσπου ήρθε στο σπίτι της φίλης μου.Λέω, ήρθε η ώρα

να τον αντιμετωπίσω στα ίσια,δεν πρόκειται να κάνω πίσω.Του ανοίξαμε και του είπα ψυχρά

και αποφασιστικά <<Τελειώσαμε Χάρη,πηρα το παιδί και έφυγα από το σπίτι,δεν σε θελω

δίπλα μου πια>>.Αυτό ήταν, ο Χάρης δεν το περίμενε,δεν πίστευε στα αυτιά του,δεν του είχε

περάσει καν από το μυαλό ότι θα μπορούσα να πατήσω πόδι και να πάρω μια τέτοια

απόφαση.Κλασσικά και όπως το πέριμενα,όπως κάνει κάθε άντρας, έπεσε στα πόδια μου,με

παρακάλεσε,μου ζήτησε ακόμη και συγγνώμη,είπε οτι δεν θα το ξανακάνει.Για μια στιγμή τον

πίστεψα,λύγισα ίσως επειδή ήθελα να το προσπαθήσουμε, μήπως και είναι διαφορετικά

αυτήν την φορά, αλλά ΟΧΙ.Αυτό θα ξαναγινόταν,θα έκανε αυτά και άλλα χειρότερα και το

παιδί μας θα μεγάλωνε σε αυτό το περιβάλλον ,χωρις καμία πατρική αγάπη και

φροντίδα.Ακάθεκτη συνέχισα λέγοντας <<Αυτό δεν πρόκειται να γίνει,δεν πρόκειται να

γίνουμε μια ευτυχισμένη οικογένεια σαν όλες τις άλλες. εξαφανίσου γιατί η επόμενη μέρα σου

θα είναι στην φυλακή>>.Έφυγε,δεν του έριξα ούτε μία ματιά.Την επόμενη μέρα κιόλας πήγα

στην αστυνομία.Τους τα είπα όλα,ολά αυτα που μου είχε κάνει με κάθε λεπτομέρεια.Χωρίς

ντροπή και δισταγμό,γιατί αυτός θα έπρεπε να ντρέπεται και όχι εγώ.Γύρισα σπίτι με το

κεφάλι ψηλά,ένιωσα ελεύθερη μετά από πολύ καιρό και επιτέλους χαρούμενη.Έδωσα ένα

τέλος που το άξιζε, πριν μου δώσει εκείνος το δικό του. Μέτα ακολούθησαν ολα τα

διαδικαστικά και στο τέλος η σύλληψή του.Η κάθαρση επιτέλους ήρθε.Έγινε το δικαστήριο

και κρίθηκε ένοχος,όπως και ήταν,η θέση του σταμάτησε να τον βοηθάει πια,και εγώ

επιτέλους εξιλεώθηκα και πήρα έτσι εκδίκηση και για τις άλλες γυναίκες.

Αυτός ο άνθρωπος έφερε τα πάνω κάτω στην ζωή μου,την κατέστρεψε και έπρεπε να το

αλλάξω αυτό,για μένα και το παιδί μου.Καμία γυναίκα που βιώνει τέτοιες καταστάσεις δεν

πρέπει να φοβάται,να νιώθει αδύναμη,να νομίζει ότι δεν θα την πιστέψει κανείς, ότι δεν θα

ακουστεί η φωνή της.Πρέπει να μιλήσει,να μην τα ανεχτεί όλα αυτά, να μην καταπιεστεί, να

μην βιαστεί,να μην χειραγωγηθεί,να μην σωπάσει. Και αν θέλετε να κρατήσετε κάτι από την

ιστορία μου ας είναι αυτό,όλες γινόμαστε ένα ενάντια στην έμφυλη βία,δεν μας αξίζει τέτοια

συμπεριφορά και είμαστε ενωμένες για να το αντιμετωπίσουμε.Σπάμε την σιωπή μας,μιλάμε

στην φίλη μας ή σε κάποιον φίλο μας,στην οικογένειά μας,σε κάποιον ειδικό,στην αστυνομία

ή ακόμη μπορείς να καλέσεις και στο 15900,γραμμή βοήθειας για τις κακοποιημένες

γυναίκες.Βοήθεια υπάρχει αρκεί να τη ζητήσεις.

Δυστυχώς,όλο αυτό με έχει στιγματίσει,ίσως και να μην μπορέσω να το ξεπεράσω,να μην

νιώσω ασφαλής με κανέναν άλλον άντρα,αλλά έναν μόνο ξέρω ότι τον γιο μου θα τον

μεγαλώσω με αξίες και ιδανικά.Θα μάθει να σέβεται και να αγαπά τις γυναίκες και πάνω από

όλα ότι τίποτα δεν λύνεται με την βία!

Οι μαθητές:

Δέσποινα Γκ.

Νικόλαος Κ.

Γεωργία Μπ.

Β’ ΛΥΚΕΙΟΥ ΓΕΛ ΜΑΥΡΟΘΑΛΑΣΣΑΣ