Γιώργου Δανιήλ, Βυζαντινοὶ περίπατοι, Συζήτηση μὲ τὸν Ν.Γ. Πεντζίκη

Γιώργου Δανιήλ

Βυζαντινοὶ περίπατοι

Συζήτηση μὲ τὸν Ν.Γ. Πεντζίκη

(Σύναξη, τεύχος 27, σελ. 97-104.)

_____

……

“Δ. Κι ἀπ' τὸ '67, νομίζω, διαβάζετε ἀποκλειστικὰ τὰ ἱερὰ κείμενα.

Π. Τὸν Συναξαριστὴ κάθε μέρα. Ξυπνάω, θὰ πῶ τὸ Πάτερ ἡμῶν, καὶ κατόπιν θὰ διαβάσω τὸν Συναξαριστή, δηλαδή, τὸ συναξάρι τῆς ἡμέρας,

Δ. Δὲν ἀποφεύγετε, ὅμως, καὶ τὰ κοσμικά κείμενα.

Π. Κάθε ἄλλο... κάθε ἄλλο. Ἄλλες ώρες, ὅμως. Γιατί, γιὰ δέτε. Αν ἀποφύγω τὰ κοσμικὰ κείμενα, τότε θ᾽ ἀδειάσω καὶ θὰ πάψει καὶ ἡ πάλη. Γιατὶ ὁ ἄνθρωπος κάνει ἕναν ἀγώνα μὲ τὸ παραδοσιακό. Λοιπόν, ἐγὼ διαβάζω τὰ ἱερὰ κείμενα, ἀλλὰ πρέπει νὰ διαβάσω καὶ τὰ κοσμικά, νὰ τὰ συσχετίσω, νὰ παλέψω καὶ νὰ μὲ νικήσουν. Καταλάβατε; Νὰ μὲ νικήσουν καὶ νὰ μπορέσω πιά, ὡς ἡττημένος, ν᾿ ἀποκατασταθῶ μὲ τὴν ἀνάγνωση τῶν ἱερῶν κειμένων…”

..

(Σελ.100)

____

(Σελ. 102-103)

“Δ.: Καλά, γιὰ τὴ Φιλοκαλία τί ἔχετε νὰ μᾶς πεῖτε;

Π.: ῎Α... γιὰ τὴ Φιλοκαλία, ὅτι εἶναι ἕνα βιβλίο ποὺ πολλὲς φορὲς θυμοῦμαι τὴν παιδική μου ἡλικία διαβάζοντάς το. ᾿Αναγνωρίζω ὅτι ἔχω ἐκεῖ τὴν προστασία τῶν πατέρων καὶ σταματῶ τὸ διάβασμα καὶ τὸ βάζω στὸ κεφάλι μου καὶ περπατῶ φωνάζοντας «Σημίτια πουλῶ...» Καταλάβατε; Εἶναι ἕνα κείμενο ὅπου ξεκινώντας ἀπὸ τὸν ἰδεαλιστή, ἀλλὰ μὲ φορτισμένες ἰδέες Πλάτωνα, ἔφτασα νὰ καταλαβαίνω πόσο ἀνώτερα εἶναι αὐτὰ τὰ κείμενα ἀπὸ τὴν ἄποψη ὑφάνσεως λόγου. Δηλαδή, ἂν πάρουμε τὴν ᾿Απολογία, τὸν Φαῖδρο, τὸν Φαίδωνα, τὸ Συμπόσιο, βλέπουμε ἕναν ἱστὸ λόγου, ὅπου ἂνθὰ πέσω κάτω, γιατὶ δὲν εἶναι ἀρκετὰ ἰσχυρὸ γιὰ νὰ μὲ κρατήσει. Εἶναι στοχασμός μονάχα, δὲν εἶναι κρέας ἀνθρώπινο, παρουσία ἀνθρώπινη. Γιατί ὁ Πλάτων πολύ λίγο νοιάζεται γιὰ μένα καὶ δὲν ἀπλώνει τὰ χέρια του νὰ μὲ κρατήσει, ἐνῶ ὁ ῞Αγιος Μάξιμος ὁ ᾿Ομολογητής, κι ὅλοι οἱ ἄλλοι, εἶναι σὰν νὰ σὲ λένε «Άντε, μωράκι μου, κοιμήσου». Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος. Καὶ πρέπει νὰ μαθαίνει κανεὶς θρησκευτικὰ στὸ σχολεῖο γιὰ τοῦτο, γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ καταλάβει τί λένε οἱ πατέρες, ἐπαναλαμβάνοντας τὰ ἴδια. Κι ὁ στοχασμός κι ἡ πρωτοτυπία τους εἶναι μέσα σ' αὐτό…..”