Ν.Γ.Πεντζικης, προς εκκλησιασμόν

"..Τὸ Θαβώρειον φῶς, ποὺ δι᾿ ἀσκήσεως σωματικῆς καὶ τελείας τοῦ σώματος πειθαρχίας εἰς τὴν νοεράν πρὸς τὸν Κύριον προσευχή διεῖδον οἱ πνευματικοί πατέρες τοῦ ιδ αἰώνα, μᾶς βοηθεῖ νὰ καταλάβουμε, κι᾿ ὅταν ἀκόμα οἱ ναοὶ ποὺ μᾶς κληρονόμησε ή παράδοση κατάκεινται σὲ ἐρείπια, πόσο γεμάτη ἀπὸ Ἐλπίδα εἶναι ἡ Ἐκκλησία μας. Ὁ ᾿Απόστολος τῶν Ἐθνῶν, στὴν Α΄ Πρὸς Θεσσαλονικεῖς ᾿Επιστολή του, μᾶς λέγει ὅτι, σύμφωνα πρὸς τὸ πνεῦμα τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ, ἐπιβάλλεται νὰ εἴμαστε πλήρεις ἐλπίδος, ἀντίκρυ στη φθορά. Ὁ λαὸς στὴν πατρίδα μας τὸ ξέρει τοῦτο καλά. Γι' αὐτὸ παραδέχεται ὅτι τὰ ἅγια Λείψανα εἶναι θαυματουργά. ᾿Απὸ τὰ βάθη τῆς Καππαδοκίας, πρόσφυγες, στη Νέα Καρβάλη τῆς Καβάλας, μετέφεραν τὸ σεπτό σκήνωμα τοῦ ποιητοῦ ῾Αγίου Γρηγορίου τοῦ Ναζιανζηνοῦ. Γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ ζήσουν στὰ ξένα, ὅταν, ὅπως ὁ Χριστός, πουλήθηκε γιὰ χρήματα καὶ ἡ Πάργα, οἱ κάτοικοί της συναποκόμισαν τὰ ὀστᾶ τῶν πατέρων τους. Μὲ τὰ ὀστᾶ τῶν παλαιῶν, ποὺ ἡ φαντασία τους θέλει γίγαντες, γεμίζουν τὰ ὑδραγωγεῖα ἀπὸ τὶς βρύσες ποὺ στέρεψαν. Νερὸ καὶ ὀστᾶ καὶ χῶμα εἶναι ταυτόσημα. Τὸ χῶμα στον τάφο τοῦ ᾿Αγίου Δημητρίου ἀντικατέστησε τὴν ἰαματική δύναμη τοῦ ᾿Αγίου Μύρου που ἐστείρευσε. Ἀπὸ τὰ ὀστᾶ, ὁ ἐθνικός μας ποιητής βλέπει νὰ βγαίνει τὴν Ἐλευθερία τῶν Ἑλλήνων."

Ν.Γ.Πεντζικης, προς εκκλησιασμόν, σελ. 78-79