Σκέψεις προσωπικές, χριστουγεννιάτικες

Σκέψεις προσωπικές 

"Το αποτέλεσμα αυτής της επιθυμίας μας να ζούμε επιφανειακά είναι ότι δεν μπορούμε να συναντήσουμε τον Θεό, που είναι έτοιμος να κατέβει στην κόλαση, να φτάσει σ' αυτό το βαθύ σκότος και χάος και να μας τραβήξει έξω, (η έμφαση δική μου) όπως έκανε στη Γένεση, δίνοντας έκφραση σε όλες τις δυνατότητες, σε ό,τι μπορούσε να ανθίσει και να καρπίσει."

(Μητροπολίτης Αντώνιος του Σουρόζ, Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ και Ο ΑΛΛΟΣ, Στοχασμοί για τις ανθρώπινες σχέσεις, σ. 65)

Κατεβαίνει λοιπόν ο Θεός. «Αὐτὸς γὰρ ἐνηνθρώπησεν, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν» (Μ. Αθανασίου)

Και συνεχίζει ο Μητροπολίτης Αντώνιος:

"Έτσι, λοιπόν, αντί να έχουμε μια βαθιά, δραματική σχέση με τον Θεό, προσπαθούμε να έχουμε μια επίπεδη, ευγενική, οργανωμένη σχέση, όπου παίζουμε με ασφάλεια διατηρώντας τους κανόνες."

Εδώ ξεχωρίζω το κείμενο, το "σπάω",  ενώ είναι ενιαίο, στην ίδια σελίδα:

"Υπάρχει ένα επικίνδυνο σημείο που, αν σκεφτούμε σοβαρά, θα μπορούσε να μας βοηθήσει πολύ. Ο άγιος Μάρκος ο Ασκητής μάς λέει στα κείμενά του: «Ακόμη κι αν ο Θεός στεκόταν μπροστά σου χωρίς εσύ να το ξέρεις, αλλά η καρδιά σου δεν λέει "αμήν" για μια πράξη, μην την κάνεις, διότι δεν είναι η πράξη σου που χρειάζεται ο Θεός, είναι η συναίνεσή σου». (Η έμφαση κ εδώ δική μου)

Τι ζητάει; Το ναι μας, ελεύθερα κ αβίαστα. ΕΜΑΣ, ολόκληρους με σάρκα κ πνεύμα.

"Αλλά μπορεί μέσα μας να υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος που ίσως ο Θεός θα ήθελε να έρθει στην επιφάνεια. Δεν μιλώ για το υποσυνείδητό μας, αλλά για τα βάθη της προσωπικότητάς μας που θα μπορούσαν να ανθίσουν και να μας καταστήσουν άτομα πολύ μεγαλύτερου αναστήματος, που εμείς καταπνίγουμε και σκοτώνουμε." (Ο.π, σελ 64)

Καλά Χριστούγεννα!

Υ.γ: σκέφτομαι το ποίημα του Αλεξανδρινού ποιητή:

"Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι να πούνε..." (Καβάφης, fece . . . . il gran rifiuto)