Ανάληψη,Σμέμαν, Μίλτος Σαχτούρης

 

(Κάθισμα Όρθρου Αναλήψεως)

Κατελθὼν οὐρανόθεν εἰς τὰ ἐπίγεια, καὶ τὴν κάτω κειμένην ἐν τῇ τοῦ ᾍδου φρουρᾷ, συναναστήσας ὡς Θεός, Ἀδαμιαίαν μορφήν, τῇ Ἀναλήψει σου Χριστέ, εἰς οὐρανούς ἀναγαγών, τῷ θρόνῳ τῷ πατρικῷ σου, συγκάθεδρον ἀπειργάσω, ὡς ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος.

Μετάφραση 

Ἀφοῦ κατέβηκες ἀπό τά οὐράνια στά ἐπίγεια, καί ἀνέστησες μαζί σου ὡς Θεός τή μορφή τοῦ Ἀδάμ, πού βρισκόταν κάτω στή φυλακή τοῦ ᾅδη, ἀφοῦ τήν ἀνέβασες στούς οὐρανούς μέ τήν Ἀνάληψή σου, Χριστέ, τήν ἔβαλες νά καθίσει στόν ἴδιο θρόνο μέ τόν Πατέρα, ὡς ἐλεήμων καί φιλάνθρωπος.

________________________________________

π. Αλέξανδρος Σμέμαν, Εορτολόγιο, σελ. 187-191:

"Αμαρτία είναι η προδοσία τού ουρανού μέσα στήν ψυχή...

Ο άνθρωπος μέ υπεροψία καί περηφάνια αναγγέλλει πώς είναι μόνο υλικός, πώς ολόκληρος ο κόσμος είναι υλικός, καί πώς τίποτε δέν υπάρχει πέρα από τό υλικό. Καί γιά κάποιο λόγο είναι ακόμη καί χαρούμενος γι αυτό, καί μιλά μέ οίκτο καί συγκατάβαση γι αυτούς πού ακόμη πιστεύουν σέ κάποιου είδους «ουρανό» σάν νά πρόκειται γιά γελωτοποιούς ή γιά αγροίκους. Ελάτε αδελφοί, «ουρανοί» είναι απλώς ο ουρανός, είναι τόσο υλικός όσο καί καθετί άλλο··δέν υπάρχει τίποτε άλλο, δέν υπήρξε ούτε καί θά υπάρξει. Πεθαίνουμε, εξαφανιζόμαστε· έτσι στό μεταξύ άς κτίσουμε έναν επίγειο παράδεισο καί άς ξεχάσουμε τίς φαντασίες τών παπάδων.

Αλλά τί μάς προτείνετε, μάς ερωτούν, ποιός είναι αυτός ο ουρανός γιά τόν οποίο μιλάτε, στόν οποίο ο Χριστός ανελήφθη; Τέλος πάντων, τίποτε δέν υπάρχει στόν ουρανό γιά τό οποίο μιλάτε.

Άς απαντήσει σ αυτό τό ερώτημα ο Ιωάννης Χρυσόστομος, ο μεγάλος Πατέρας τής Εκκλησίας πού έζησε δέκα έξι αιώνες πρίν. Μιλώντας γιά τόν ουρανό, αναφωνεί: «Τί ανάγκη έχω από τόν ουρανό, όταν εγώ ο ίδιος θά γίνω ουρανός;». Άς έρθει η απάντηση από τούς Πατέρες μας πού ονόμαζαν τήν Εκκλησία «επίγειο ουρανό». Τό ουσιαστικό σημείο αυτών τών δύο απαντήσεων είναι τό εξής: ουρανός είναι τό όνομα τής αυθεντικής κλήσης μας ως ανθρώπινα πλάσματα, ουρανός είναι η τελική αλήθεια γιά τή γή

Ουρανός είναι αυτό πού μάς επιστρέφει ο Χριστός

μάς τόν προσφέρει καί μάς τόν επιστρέφει ο Χριστός.."

_______________________________________

Μίλτου Σαχτούρη, «Το ψωμί»

Ένα τεράστιο καρβέλι, μια πελώρια φραντζόλα ζεστό

ψωμί είχε πέσει στο δρόμο από τον ουρανό

ένα παιδί με πράσινο κοντό βρακάκι και με μαχαίρι

έκοβε και μοίραζε στον κόσμο γύρω

όμως και μια μικρή, ένας μικρός άσπρος άγγελος κι αυτή

μ' ένα μαχαίρι έκοβε και μοίραζε κομμάτια γνήσιο ουρανό

κι όλοι τώρα τρέχαν σ' αυτή, λίγοι πηγαίναν στο ψωμί,

όλοι τρέχανε στον μικρόν άγγελο που μοίραζε ουρανό

Ας μη το κρύβουμε διψάμε για ουρανό!

Μίλτος Σαχτούρης, Ποιήματα (1945-1971), Κέδρος, Αθήνα 1996 (8η έκδ.), σ. 144