Ι. Χρυσόστομος, Κ. Καβάφης

 "Καὶ ἔπεμπεν αὐτούς, ἐπὶ προφάσει μὲν τῶν ὄχλων, αὐτὸς δὲ εἰς τὸ ὄρος βουλόμενος ἀναβῆναι ἐποίει δὲ τοῦτο πάλιν παιδεύων ἡμᾶς, μήτε ὄχλοις ἄναμίγνυσθαι διηνεκῶς, μήτε φεύγειν ἀεὶ τὸ πλῆθος, ἀλλ᾽ ἑκάτερα χρησίμως, καὶ ἕκαστον ἐναλλάττοντας πρὸς τὸ δέον."

Μετάφραση:

Καὶ ἀπέστελλε τοὺς μαθητάς του ἔχων αὐτὸ ὡς πρόσχημα διὰ τὸ πλῆθος, ὥστε νὰ διαλυθῇ, ὁ ἴδιος δὲ ἤθελε ν' ἀνεβῇ εἰς τὸ ὄρος. Καὶ αὐτὸ τὸ ἔκανε διὰ νὰ μᾶς διδάξῃ νὰ μὴ ἀναμειγνυώμεθα συνεχῶς μὲ τὸν κόσμον, οὔτε πάλιν νὰ τὸν ἀποφεύγωμεν πάντοτε, ἀλλὰ καὶ τὰ δύο νὰ τὰ κάμνωμεν πρὸς ὠφέλειαν, τὸ ἕνα μετὰ τὸ ἄλλο, ἀνάλογα πρὸς τὴν ἑκάστοτε άνάγκην

Ι. Χρυσόστομος, εις κατά Ματθαίον ομιλία ΜΘ', Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας, ι. Χρυσοστόμου έργα, βιβλιο 11, σελ. 24-25

Κωνσταντίνος Καβάφης «Όσο μπορείς»

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,

τούτο προσπάθησε τουλάχιστον

όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις

μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,

μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,

γυρίζοντας συχνά κι εκθέτοντάς την

στων σχέσεων και των συναναστροφών

την καθημερινήν ανοησία,

ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

Κ.Π. Καβάφης, Ποιήματα, τόμ.1, Ίκαρος