Olivier Clément, ο άλλος ήλιος

"Όλη ἡ οἰκογένεια καθόταν στὸ ἴδιο δωμάτιο, πλάϊ στὴ φωτιὰ ἀπὸ κληματόβεργες. Η νύχτα δυνάμωνε. Όλα σιωποῦσαν. Τὰ ρυτιδωμένα χέρια ἀκουμποῦσαν στὰ γόνατα. Μονάχα ἡ φωτιά... Ἐκεῖ ἔζησα τὴν πρώτη μου συνάντηση μὲ τὸ μυστήριο. Ἡ σιωπή, ἡ νύχτα, ἡ φλόγα. Αὐτὴ ἡ βαθειά χαλάρωση. Καὶ ξαφνικά, ὅταν τὸ σκοτάδι καταντοῦσε πιεστικό, ἄναβε τὸ φῶς σὰ μιὰ ἀνάσταση. Ἡ ὀχλοβοὴ τῆς ζωῆς. "Ολοι καταπιάνονταν με τὴν ἑτοιμασία τοῦ βραδυνοῦ. Ύστερα ἐρχόταν τὸ νυχτέρι τῆς δουλειᾶς καὶ τῆς φιλίας."

Olivier Clément, Ὁ ἄλλος ἥλιος, σελ. 16