Σχεδιάζοντας το όνειρο

https://anastasiosk.blogspot.com/2024/08/blog-post_231.html «Εκεί που σταματώ είναι μόνο ένα όνομα» Στη μνήμη του Χρήστου Γιανναρά Μητροπολίτης Αργολίδος Νεκτάριος Έφυγε ήσυχα. Τα τέλη του «χριστιανά, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά». Το απόγευμα νιώθοντας μια δυσφορία κάλεσε το φίλο του ιερέα και γιατρό π. Π.Μ. ο οποίος διέγνωσε πνευμονικό οίδημα. Προσπάθησε να μην του δείξει κάτι. Ο ίδιος όμως είχε καταλάβει… –Πεθαίνω, του είπε. Ο π. Π. για να τον καθησυχάσει του είπε: –Αν το λες σοβαρά … ο άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος όταν ένιωσε ότι πεθαίνει, παρακάλεσε τους μοναχούς να του ψάλλουν τα νεκρώσιμα τροπάρια. Είχε απόλυτη διαύγεια. Του απάντησε με σοβαρότητα –Ξεκίνα!!! Σε λίγα λεπτά έφυγε. Στην κηδεία του δεν ακούστηκαν επικήδειοι λόγοι, ούτε συνθήματα(“Αθάνατος”, “θα ζεις”, κ.λπ.) κενού περιεχομένου. Η εκκλησία κατάμεστη από φίλους και μαθητές του. Όλοι είχαν κάτι να πουν για τον άνθρωπο που τόλμησε, βγήκε μπροστά, άνοιξε δρόμους…  Ακούγοντας τα νεκρώσιμα τροπάρια, θυμήθηκα ένα ωραιότ

Ένα γονάτισμα, μια ανάρτηση και μια ομιλία . Το αποσπάσματα που παραθέτω έφερε στο νου μου η ανάρτηση του συναδέλφου Παναγιώτη Ασημακόπουλου:   https://www.facebook.com/share/p/sUbKwBeZUXL5zZyu/ Το σχόλιο είναι επίσης του συναδέλφου Δημήτρη Χοϊλούς: "Οι παραπάνω πράξεις είναι άκρως ερωτικές. Έχουν δηλαδή δυναμισμό. Γι αυτό και κάποιος που ζει χλιαρή ζωή χωρίς την αυτοκαταστροφικη διάθεση του έρωτα (περπατάω 10χλμ) δεν μπορεί να καταλάβει την δύναμη της θέλησης να σχετιστω μαζί σου." __________ Η ομιλία έχει τίτλο: τι γιορτάζουμε τον Δεκαπενταύγουστο και είναι από τον π. Ευάγγελο Παπανικολάου: https://youtu.be/Ib87GOvllL8?si=LVmvYPCYeaDA8E54 __________ Το κείμενο είναι από το βιβλίο, μυθιστόρημα, του Μενιου Σακελλαρόπουλου "ο χορός των συμβόλων", σελ. 104-105.   (Σημείωση, επεξήγηση δική μου: η κ. Αγγελική την προηγούμενη το βράδυ έχει μαλώσει άγρια με την κόρη της τη Θεώνη. Έτσι την άλλη ημέρα...) "Πρώτα πήγε στην Παναγιά την Αντιφωνήτρια για να της ανάψει ένα