Σχεδιάζοντας το όνειρο

Ακούστηκε σήμερα το πρωί στις Εκκλησιές μας η γενεαλογία του Ιησού Χριστού. Ανάμεσα στα τόσα αντρικά ονόματα, ακούστηκαν και τέσσερα γυναικεία. Γιατί τις αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος; Ερμηνεύει ο λόγιος, θεολόγος και συγγραφέας του 11ου-12ου αιώνα Ευθύμιος Ζιγαβηνός: "Αθεμιτόγαμη ήταν η Θάμαρ που συνευρέθηκε με τον πεθερό της, πόρνη η Ραάβ, η Ρούθ αλλόφυλη κι η γυναίκα του Ουρία Βηρσαβεέ μοιχαλίδα.  Τις αναφέρει όμως για να δείξει ότι δεν ντρεπόταν ο Χριστός που καταγόταν από τέτοιους προγόνους. Σε τίποτα δεν βλάπτουν τον ενάρετο οι παρανομίες των προγόνων του. Γιατί καθένας από τις δικές του πράξεις κρίνεται άξιος ή ανάξιος. Ο δεύτερος λόγος είναι ο εξής: Οι Ιουδαίοι παραμελώντας τις αρετές της ψυχής κόμπαζαν για τους προγόνους τους, προβάλλοντας την ανωτερότητα εκείνων. Περιορίζει την υπερηφάνειά τους, φανερώνοντας ότι κι εκείνοι γεννήθηκαν από παράνομους γάμους. Μάταια λοιπόν μεγαλοπιάνονταν για τους προγόνους. Ο τρίτος λόγος είναι ότι οι γυναίκες εκείνες συμβόλιζαν την Εκκ...

Σκέψεις προσωπικές  "Το αποτέλεσμα αυτής της επιθυμίας μας να ζούμε επιφανειακά είναι ότι δεν μπορούμε να συναντήσουμε τον Θεό, που είναι έτοιμος να κατέβει στην κόλαση, να φτάσει σ' αυτό το βαθύ σκότος και χάος και να μας τραβήξει έξω, (η έμφαση δική μου) όπως έκανε στη Γένεση, δίνοντας έκφραση σε όλες τις δυνατότητες, σε ό,τι μπορούσε να ανθίσει και να καρπίσει." ( Μητροπολίτης Αντώνιος του Σουρόζ, Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ και Ο ΑΛΛΟΣ, Στοχασμοί για τις ανθρώπινες σχέσεις, σ. 65) Κατεβαίνει λοιπόν ο Θεός. «Αὐτὸς γὰρ ἐνηνθρώπησεν, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν» (Μ. Αθανασίου) Και συνεχίζει ο Μητροπολίτης Αντώνιος: "Έτσι, λοιπόν, αντί να έχουμε μια βαθιά, δραματική σχέση με τον Θεό, προσπαθούμε να έχουμε μια επίπεδη, ευγενική, οργανωμένη σχέση, όπου παίζουμε με ασφάλεια διατηρώντας τους κανόνες." Εδώ ξεχωρίζω το κείμενο, το "σπάω",  ενώ είναι ενιαίο, στην ίδια σελίδα: "Υπάρχει ένα επικίνδυνο σημείο που, αν σκεφτούμε σοβαρά, θα μπορούσε να μας βοηθήσει πολύ. Ο...

http://adrahti.blogspot.com/2024/12/blog-post_21.html ΜΠΑΡΙΟΝΑ:  (Μόνος) Ἕνας θεὸς στὸ σῶμα ἑνὸς ἀνθρώπου! Τὶ παραμύθι! Δὲν θὰ μποροῦσε νὰ γίνει κανένας ἄνθρωπος θεός. Οἱ θεοὶ ζοῦν στὸν οὐρανὸ κι ἀσχολοῦνται μὲ τὴν εὐχαρίστησή τους. Ἂν ποτὲ τοὺς ἐρχόταν ἡ ἐπιθυμία νὰ κατέβουν στὴ γῆ, θὰ ἔπαιρναν κάποια φωτεινὴ καὶ φευγαλέα ὄψη σὰν κάποιο πορφυρὸ σύννεφο ἢ μιὰ ἀστραπή. Ἕνας θεὸς θὰ μετουσιωνόταν ποτὲ σὲ ἄνθρωπο; Τὸ πολὺ πολὺ νὰ κοιτοῦσε ἐκστατικά, μέσα ἀπὸ τὸ μεγαλεῖο τῆς δόξας του, τὶς ψεῖρες ποὺ τρέχουν στὴ γερασμένη κρούστα τῆς γῆς καὶ τὴ λερώνουν μὲ τὰ περιττώματά τους, καὶ νὰ ἔλεγε: «Θὰ ἤθελα ἄραγε νὰ εἶμαι ἕνα ἀπὸ αὐτὰ τὰ σκουλήκια;» Ἀφῆστε με νὰ γελάσω. Ἕνας θεὸς θὰ καθυποβαλλόταν σὲ ἀνθρώπινη γέννηση, θὰ ζοῦσε ἐπὶ ἐννέα μῆνες μέσα σὲ ματωμένα σπλάχνα; […] Ἂν μποροῦσε ἕνας θεὸς νὰ γίνει ἄνθρωπος γιὰ μένα, θὰ τὸν ἀγαποῦσα καὶ θ’ ἀπέρριπτα ὅλους τοὺς ἄλλους. Θὰ ὑπῆρχε κάτι σὰν δεσμὸς αἵματος ἀνάμεσα σὲ μένα καὶ σ’ ἐκεῖνον. Θὰ προσπαθοῦσα στὸ ὑπόλοιπο, τὸ λίγο τῆς ζωῆς μου ποὺ μ...

  https://teachwithmovies.org/