Η ιστορία της αγάπης του Θεού, καλοί λογισμοί
π. Νικόλαος Λουδοβίκος, η ιστορία της αγάπης του Θεού, σ. 257-259 "...Εἶχα τὴν χαρὰ καὶ τὴν εὐλογία νὰ ἔχω πνευματικὸ τὸν π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο. Ἔκανα κάποτε σ' αὐτὸν τὴν ἴδια ἐρώτηση. Θὰ σᾶς πῶ τί μοῦ ἀπάντησε, διότι ἡ ἀπάντη σή του ὑπῆρξε λυτρωτικὴ γιὰ μένα. Ἀφοῦ μπῆκα καὶ ἐγὼ λοιπὸν στὴν Ἐκκλησία, γνωρίζοντας ἁγίους ἀνθρώπους –τὸν π. Παΐσιο. τὸν π. Πορφύριο, ἄρχισα ξαφνικὰ νὰ βλέπω δυσαρμονίες: ὁ ἕνας περίεργος, ὁ ἄλλος πιὸ περίεργος, ὁ τρίτος ἀνέντιμος, ὁ ἄλλος ὑποκριτής. Καὶ ἀπευθύνθηκα λοιπόν, παίρνοντας τὸ πιὸ βαθυστόχαστο ὕφος ποὺ διέθετα, στὸν π. Ἐπιφάνιο: «Γέροντα, ἀνακάλυψα ὅτι χάνονται οἱ ἄνθρωποι ὄχι μόνο ἐκτός, ἀλλὰ καὶ ἐντὸς Ἐκκλησίας». Σκεφτόμουν ὅτι τὸν ἔχω φέρει σὲ δύσκολη θέση. Καὶ μοῦ λέει: «Κοίταξε,όσοι χάνονται, χάνονται ἐκτὸς Ἐκκλησίας πάντοτε, ακόμη κι ἂν βρίσκονται στο μέσον της». Καταλαβαίνετε; Η απάντησή του ήταν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι. Μὲ βοήθησε πολύ ώστε να μην συγκλονίζομαι ἰδιαίτερα μὲ τέτοια γεγονότα. Δὲν πάει νὰ φοράει ὁ ἄλλος τρία ἐγκόλπια, τι ...