Διαθήκη, Α΄γυμνασίου, από βιβλίο Μ.Κωνσταντίνου, του συνιεναι τας γραφάς, σελ. 24-26

 

Μ.Κωνσταντίνου, του συνιεναι τας γραφάς, σελ. 24-26

8Ακόμα ο Θεός είπε στο Νώε και στους γιους του: 9«Θα συνάψω τώρα τη διαθήκη μου μαζί σας και με τους απογόνους σας,

Γεν. 9,8-9

'Μ’ αυτόν τον τρόπο ο Κύριος έκανε διαθήκη με τον Άβραμ και του είπε: «Στους απογόνους σου θα δώσω αυτή τη χώρα, από τον ποταμό της Αιγύπτου μέχρι το μεγάλο ποταμό, δηλαδή τον Ευφράτη, '

ΓΕΝΕΣΙΣ 15:18

Γεν. 17, 1-9

1Όταν ο Άβραμ ήταν ενενήντα εννέα ετών, του φανερώθηκε ο Κύριος και του είπε: «Εγώ είμαι ο Ελ-Σαδδάι (Θεός παντοκράτορας). Να ζεις σύμφωνα με το θέλημά μου και να είσαι τέλειος. 2Θα συνάψω μαζί σου διαθήκη, και θα σου δώσω πολλούς απογόνους».

3Ο Άβραμ έπεσε με το πρόσωπό του στη γη και ο Θεός τού είπε: 4«Αυτή είναι η διαθήκη που κάνω μαζί σου: Θα γίνεις πατέρας ενός πλήθους εθνών. 5Δε θα ονομάζεσαι πια Άβραμ αλλά Αβραάμ, γιατί θα σε κάνω πατέρα πλήθους εθνών. 6Θα κάνω ν’ αποκτήσεις πολλούς απογόνους και να γίνεις γενάρχης λαών· και βασιλιάδες θα προέλθουν από σένα. 7Τη διαθήκη μου τη συνάπτω μαζί σου αλλά θα ισχύει και για όλες τις γενιές των απογόνων –διαθήκη αιώνια, ώστε να είμαι Θεός δικός σου και των απογόνων σου. 8Σ’ εσένα και τους απογόνους σου θα δώσω τη χώρα όπου τώρα κατοικείς σαν ξένος, όλη τη χώρα της Χαναάν, για αιώνια ιδιοκτησία και θα είμαι Θεός τους».

9Είπε ακόμα ο Θεός στον Αβραάμ: «Θα πρέπει, όμως, να τηρείς τη διαθήκη μου τόσο εσύ όσο και οι επόμενες γενιές των απογόνων σου.

'Τώρα, αν πραγματικά θελήσετε ν’ ακούσετε τα λόγια μου και να φυλάξετε τη διαθήκη μου, θα είστε δικοί μου, μόνο εσείς, απ’ όλους τους άλλους λαούς. Στην εξουσία μου είναι ολόκληρη η γη, '

ΕΞΟΔΟΣ 19:5

 

Τη Βίβλο αυτήν υιοθέτησε και η Εκκλησία υπό τον τίτλο “Παλαιά Διαθήκη", έναν όρο που χρησιμοποιεί για πρώτη φορά ο απόστολος Παύλος (Β΄ Κο γ΄ 14)21.

 (Β Κορ. γ΄14:Το μυαλό τους όμως σκοτίστηκε. Και μέχρι σήμερα υπάρχει το ίδιο κάλυμμα· το βάζουν όταν διαβάζουν την Παλαιά Διαθήκη, και δεν αφαιρείται, γιατί μόνο με τον Ιησού Χριστό καταργείται.) 

 

Ο όρος "διαθήκη", που κατά κυριολεξία δηλώνει την έκφραση της τελευταίας βούλησης ενός προσώπου, στη βιβλική γλώσσα αποτελεί απόδοση στα ελληνικά της εβραϊκής λέξης "בְּרִית" (μπερίθ) που σημαίνει “συνθήκη", "συμμαχία”, “σύμβαση” ή “συμφω νία". Εκτός όμως από το νόημα που μπορεί να έχει για τις ανθρώπινες σχέσεις, ο όρος χρησιμοποιείται στη Βίβλο ειδικότερα για να δηλώσει την ιδιότυπου χαρακτήρα συμφωνία που διέπει τις σχέσεις του Θεού με πρόσωπα (Γεν θ΄ 8-9· ιε΄ 18· ιζ΄ 1-9)22 ή με τον λαό του Ισραήλ (Εξο ιθ’- κδ’)23 και στοχεύει στη δημιουργία των προϋποθέσεων για τη σωτηρία ολόκληρης της ανθρωπότητας. Η πεποίθηση ότι ο Θεός παρεμβαίνει ενεργά μέσα στην ανθρώπινη Ιστορία συνεργαζόμενος με τους ανθρώπους διήκει ολόκληρη τη Βίβλο και συνιστά τη βάση της χριστιανικής πίστης που τη διαφοροποιεί ουσιαστικά από όλες τις θρησκείες και τα φιλοσοφικά συστήματα. Η παρέμβαση όμως αυτή του Θεού δεν είναι αυθαίρετη, αλλά καθορίζεται από τους όρους μιας συμφωνίας, της Διαθήκης, η οποία με πρωτοβουλία του ίδιου του Θεού συνάπτεται ανάμεσα σ' αυτόν και σε πρόσωπα ή ομάδες προσώπων και η οποία προβλέπει δικαιώματα και υποχρεώσεις και για τα δύο συμβαλλόμενα μέρη. Αυτό σημαίνει πως ο Θεός της Βίβλου δεν είναι ένας τυραννικός δυνάστης που επιβάλλει τη θέλησή του στους ανθρώπους, αλλά ένας Θεός ο οποίος ζητά την ελεύθερη συνεργασία των ανθρώπων και μάλιστα μια συνεργασία που στηρίζεται πάνω σε συγκεκριμένους όρους ενός συμβολαίου. Με το συμβόλαιο αυτό ο Θεός δεσμεύεται να παραμείνει πιστός στις εξαγγελίες του, να αγαπά τον λαό του και να τον προστατεύει, ενώ ο άνθρωπος υποχρεούται να αγα πά με όλες του τις σωματικές και πνευματικές δυνάμεις τον ένα και μοναδικό Θεό και τον συνάνθρωπό του:

 

Έρχονται μέρες που θα συνάψω καινούργια διαθήκη με τον λαό του Ισραήλ και του Ιούδα· δεν θα 'ναι όμοια με τη διαθήκη που είχα συνάψει με τους προγόνους τους τη μέρα που παίρνοντάς τους από το χέρι, τους έβγαλα από την Αίγυπτο, επειδή αυτοί δεν τήρησαν τη διαθήκη μου κι εγώ τους παραμέλησα, λέει ο Κύριος.

 

Η διαθήκη μου, που θα συνάψω με τον λαό του Ισραήλ μετά από εκείνες τις μέρες, λέει ο Κύριος, είναι η εξής: Θα βάλω τους νόμους στη συνείδησή τους και θα τους γράψω στην καρδιά τους. Θα είμαι ο Θεός τους κι αυτοί θα είναι ο λαός μου. Δεν θα διδάσκει πια ο καθένας τον συμπολίτη του ή τον συγγενή του προτρέποντάς τον: «Γνώρισε τον Κύριο»· γιατί όλοι τους θα με γνωρίζουν, από τον πιο μικρό μέχρι τον πιο μεγάλο, γιατί θα συγχωρήσω τις αδικίες τους και δεν θα θυμηθώ πια τις αμαρτίες τους)24

 

Την εξαγγελία αυτήν είδε η Εκκλησία να εκπληρώνεται στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού:

 

Έπειτα πήρε το ποτήρι, ανέπεμψε μια προσευχή ευχαριστίας και τους το έδωσε λέγοντας: Πιείτε από αυτό όλοι, γιατί αυτό είναι το αίμα μου, που επισφραγίζει τη νέα διαθήκη και χύνεται για χάρη όλων, ώστε να τους συγχωρηθούν οι αμαρτίες 25.

 

24 Ιερ λη΄ 31-34 (M: xxxi 31-34) 

25 Ματ κς' 27-28· πρβλ Μαρ ιδ΄ 23-24· Λου κβ' 20. Α΄ Κο ια΄ 25